 Kwesta na Seminarium oo. FranciszkanówData 2010/11/14 18:30:00 | Temat: Seminarium franciszkanów | |
| W niedzielę, 14 listopada br., gościliśmy w naszym kościele Franciszkanów z Krakowa. O. Łukasz Brachaczek celebrował wśród nas Mszę św. i przez cały dzień głosił Słowo Boże nawiązując również do trwającego remontu budynku ich Seminarium. Towarzyszył Mu kleryk, który czytał Słowo Boże, śpiewał psalmy i wygłaszał wezwania modlitwy wiernych. Po zakończonych Mszach Świętych przy drzwiach kościoła kwestowali na ten cel, przy banerach ilustrujących Seminarium franciszkańskie. 
Zwracamy się z prośbą o pomoc w realizacji projektu związanego z Wyższym Seminarium Duchownym Franciszkanów (OFMConv) im. św. Maksymiliana M. Kolbego w Krakowie (Polska). Projekt zakłada generalny remont budynku seminaryjnego i budowę nowej biblioteki. Ponieważ mamy świadomość, że łatwiej dostrzec sens pomocy świadczonej konkretnemu człowiekowi potrzebującemu chleba, niż przeznaczać pieniądze na remonty czy budowy, dlatego zdecydowaliśmy się szeroko zaprezentować niniejszy projekt. Mamy bowiem nadzieję, że ta prezentacja uzmysłowi, że w tym projekcie nie chodzi tak ostatecznie o mury. Ważniejsze jest bowiem to, co w nich się dokonywało w przeszłości, co się dzieje ciągle także i dziś, i co ma wpływ na przyszłość. Ostatecznie chodzi o formację powołania tych, którzy zaniosą Chleb Słowa Bożego do ludzi spragnionych i głodnych Boga, żyjących w różnych zakątkach świata. Zapraszamy zatem do zapoznania się z projektem. Bracia Mniejsi przybyli do Krakowa ok. 1237 roku. Po Wrocławiu było to drugie miasto na terenie Polski, w którym założyli klasztor. Krakowski konwent ulokowany został w centrum miasta, w ramach murów miejskich. Od rynku głównego Krakowa dzieli go jedynie krótka ulica Bracka, nazwana tak już w XIV wieku ze względu na klasztor braci, do którego prowadziła. Franciszkanie sąsiadują z pałacem biskupów krakowskich, zamkiem królewskim i Uniwersytetem Jagiellońskim. Klasztor znajduje się zatem na trasie turystycznej miasta, która cieszy się największą popularnością wszystkich turystów. Dziś konwent krakowski jest najstarszym klasztorem franciszkańskim w Polsce, który od czasu założenia nigdy nie zmienił swojej lokalizacji, ani chociażby na chwilę nie przestał funkcjonować. W krakowskim klasztorze już w XIII wieku istniało studium zakonne. Z testamentu bł. Salomei dowiadujemy się, że w 1268 roku w konwencie było trzech lektorów, którzy prowadzili wykłady dla alumnów franciszkańskich. Franciszkańskie studium teologiczne jest zatem jedną z pierwszych uczelni wyższych Krakowa. W XVII wieku krakowska uczelnia należała do ośmiu kolegiów generalnych Zakonu z prawem nadawania stopni akademickich. W XVIII wieku w studium wykładano filozofię, traktaty teologiczne, logikę, krytykę, literaturę. Korzystano z najnowszych podręczników. Teologia wykładana była metodą Jana Dunsa Szkota. Prawdziwą dumą krakowskiego Seminarium jest św. Maksymilian Kolbe, najpierw student, a później jego profesor. Ale nie tylko on uświęcił to miejsce swoją obecnością. Gwardianem tego klasztoru był bł. Jakub Strzemię. W tutejszej uczelni formowali się: bł. Rafał Chyliński, sługa Boży o. Wenanty Katarzyniec, błogosławieni męczennicy II wojny światowej: o. Antoni Bajewski, o. Pius Bartosik, o. Innocenty Guz i o. Achilles Puchała, oraz męczennicy z Peru: słudzy Boży o. Zbigniew Strzałkowski i o. Michał Tomaszek. Dziś Wyższe Seminarium Duchowne jest domem formacji zakonnej i kapłańskiej, oraz miejscem studiów filozoficzno - teologicznych. Wspólnota formacyjna składa się z braci zakonnych (juniorat) i braci kleryków (seminarium). W sumie obecnie (rok akademicki 2006/7) we wspólnocie jest 68 braci. Pochodzą oni nie tylko z Polski, ale także z Ukrainy, Słowacji, Rumunii, Uzbekistanu (Azja) i Kenii (Afryka). Krakowskie Seminarium realizuje zatem postulat formacji interkulturowej. Wyrazem tego jest również wysyłanie braci w czasie studiów poza granice kraju, gdzie kontynuują formację intelektualną. Obecnie nasi klerycy studiują w: Sankt Petersburgu (Rosja), Cochabambie (Boliwia), Wuerzburgu (Niemcy), Nairobi (Kenia) i Rzymie (Italia). Seminarium krakowskie kształci nie tylko franciszkanów. Z wykładów korzystają także alumni Zakonu Karmelitów (OCarm) i Zgromadzenia Braci Albertynów. W obecnym roku akademickim 2006/7 kadrę profesorską Seminarium tworzy 45 wykładowców, w tym 27 z Zakonu Franciszkanów (OFMConv). Nasi profesorowie prowadzą zajęcia także w innych uczelniach wyższych. Owocem ich badań naukowych są artykuły i książki. Dla przykładu w latach 1996-2006 opublikowali 76 książek i 333 artykułów naukowych. Seminarium organizuje sesje naukowe, sympozja, kongresy, konferencje, oraz aktywnie włącza się w działalność Instytutu Studiów Franciszkańskich, Ośrodka Studiów Franciszkańskich i Franciszkańskiego Studium Formacyjnego. Dzięki umowie o współpracę naszej uczelni z Papieską Akademią Teologiczną w Krakowie, studenci po ukończeniu Seminarium uzyskują stopień magistra teologii. Bracia kończący formację seminaryjną w krakowskim Seminarium pracują w Polsce i poza jej granicami. W ostatnich latach obserwujemy znaczący wzrost zaangażowania misyjnego Prowincji krakowskiej. Wiele na ten temat może powiedzieć statystyka z lat 2000 - 2005. W tym okresie z Polski wyjechało łącznie 62 braci. Jak każda uczelnia, tak i Seminarium posiada swoją bibliotekę. Zgromadzone są w niej starodruki (ponad 6000), zbiory współczesne (60880 woluminów), oraz czasopisma (1652 tytułów). Biblioteka jest członkiem Federacji Bibliotek Kościelnych FIDES. Prowadzi również współpracę w zakresie wymiany międzybibliotecznej. Biblioteka od kilkunastu już lat boryka się z brakiem miejsca na nowe pozycje książkowe, ukazujące się na rynku wydawniczym. Stąd dodatkowo istnieje pilna konieczność - obok prowadzenia remontu seminarium - budowy nowego gmachu biblioteki. Seminarium znajduje się w zabytkowym kompleksie budynków klasztornych. Najstarsze części uczelni (przede wszystkim niektóre sale wykładowe) mieszczą się w XIII i XIV-wiecznych pomieszczeniach klasztornych. Zasadniczą część budynku seminaryjnego stanowi oddzielne skrzydło klasztoru dobudowane i rozbudowywane w późniejszych wiekach (najstarsze pomieszczenia pochodzą z XVI i XVII w.). Planowana inwestycja zakłada gruntowny remont całego budynku Seminarium i budowę nowej biblioteki. Wymiana dachu i zastosowanie okien dachowych umożliwi stworzenie na poddaszu nowych pokoi mieszkalnych. Na mieszkania dla braci kleryków zostaną także przeznaczone pomieszczenia na poddaszu nowej biblioteki. Nowe możliwości lokalowe pojawią się również w związku z przeniesieniem księgozbioru do nowego budynku. Realizacja inwestycji będzie finansowana z różnych źródeł. Mamy nadzieję pozyskać fundusze z następujących źródeł: I. Środki własne Prowincji II. Źródła polskie - Konserwator zabytków (SKOZK) Cały kompleks architektoniczno - urbanistyczny kościoła i klasztoru jest zabudową zaliczaną do I grupy zabytków architektury. W 1978 roku całość zaliczono do Światowego Dziedzictwa Naturalnego i Kulturowego UNESCO. - Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego - Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego - Władze samorządowe - Fundacje naukowe III. Źródła europejskie - Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego - Europejski Fundusz Społeczny - Fundusz Spójności - EOG i Fundusz Norweski III. Pomoc Kurii Generalnej, różnych Prowincji Zakonu i ludzi dobrej woli Wydaje się, że bez tej pomocy inwestycja nie będzie możliwa. Wszelkie dotacje ze źródeł polskich i europejskich nie pokryją bowiem całości inwestycji. Uzasadnienie: Najczęściej dotacje są częściowe (max. 80 % inwestycji - pozyskanie pieniędzy w takim procencie jest jednakże niezwykle rzadkie). Bez zagwarantowania środków własnych nie można ubiegać się o pozyskanie dotacji. Kolejnym problemem jest wykorzystanie przydzielonych pieniędzy. Do wnioskodawcy wpływają one bowiem najczęściej po zakończonej i pozytywnie rozliczonej inwestycji. Inwestor musi zatem posiadać własny wkład finansowy, dzięki któremu przeprowadzi inwestycję. Wyrażamy naszą głęboką wdzięczność każdemu, kto zechce wesprzeć nas w realizacji projektu "Ocalić dziedzictwo". Zobowiązujemy się do modlitwy, w której będziemy prosić, aby Bóg wynagrodził każdemu hojność serca. Ten artykuł pochodzi ze strony: http://www.pawelbielsko.pl |