 Program słowno-muzyczny w ramach XXIV Tygodnia Kultury Chrześcijańskiej - 13.10.2008Data 2008/10/13 18:30:00 | Temat: Gdybym mówił językami ludzi i aniołów... | |
| XXIV TYDZIEŃ KULTURY CHRZEŚCIJAŃSKIEJ był poświęcony głównie św. Pawłowi z okazji Roku św. Pawła. Ponieważ kościół na Osiedlu Polskich Skrzydeł jest pod wezwaniem tego świętego, w dniu 13 października o godz. 19.15 odbył się w tym jubileuszowym kościele koncert słowno-muzyczny: "Gdybym mówił językami ludzi i aniołów...", poświęcony świętemu Pawłowi. Wystąpiła światowej sławy harfistka EWA JAŚLAR i aktor Teatru Polskiego RAFAŁ SAWICKI. Był to program, przygotowany specjalnie na tę okazję.
Pan Rafał Sawicki (reżyser tego programu) recytował teksty z Nowego Testamentu ukazujące postać św. Pawła oraz fragmenty z Jego listów. Centralnym tekstem był fragment z 1 Listu do Koryntian: Hymn o miłości. RAFAŁ SAWICKI: Ważniejsze daty: 1971. 04. 25 - Data urodzenia (Bydgoszcz) 1996 - Wykształcenie - rok ukończenia studiów (Wydział Aktorski PWSFTviT w Łodzi) Filmografia 1996 SZAMANKA Obsada aktorska (student medycyny; nie występuje w czołówce), 1997 BOŻA PODSZEWKA Obsada aktorska (czerwonoarmista, nie występuje w czołówce), 1997-2003 KLAN Obsada aktorska (fotograf), 1997 LINIA OPÓźNIAJąCA w OPOWIEśCI WEEKENDOWE Obsada aktorska (mężczyzna na koniu), 1997 UN AIR SI PUR . . . Obsada aktorska (młody człowiek), 1998 AMOK (Koryncka-Gruz Natalia) Obsada aktorska (urzędnik), 19984 w EKSTRADYCJA 3 Obsada aktorska (syn Góry), 1999 MOJA ANGELIKA Obsada aktorska (policjant), 2000 SUKCES (2000) Obsada aktorska, Obecnie na scenie Teatru Polskiego w spektaklach: Kształt rzeczy, Korowód według Marka Grechuty, Allo! Allo!, Seriale, seriale, Słynny niebieski prochowiec, Testosteron, Misery, Testament Teodora Sixta, Czarna komedia, Festiwale, festiwale, Sen nocy letniej 
 Biografia artystyczna EWY JAŚLAR: Ewa Maria Jaślar edukację muzyczną rozpoczęła w wieku sześciu lat. W 1964 r. Ukończyła Państwową szkołę Muzyczną stopnia podstawowego i licealnego im. Fryderyka Chopina w Bytomiu, a w roku 1968 Akademię Muzyczną w Warszawie. Rok później wyjechała na międzynarodowy konkurs harfowy do Hartford w stanie Connecticut w USA, w wyniku którego otrzymała roczne stypendium na Uniwersytecie w Hartford. W roku 1972 otrzymała II nagrodę na ogólnoamerykańskim konkursie harfowym w San Diego (Kalifornia). Następnie ukończyła studia magisterskie i doktoranckie na Uniwersytecie Nowojorskim. W roku 1970 była współzałożycielką zespołu czterech harf The New York Harp Ensamble , z którym podróżowała przez siedemnaście lat występując w sześćdziesięciu pięciu krajach obu Ameryk, Europy, Afryki i Azji. Koncertowała w Białym Domu w Waszyngtonie dla prezydentów: Jimmy Cartera, Ronalda Reagana i George Busha oraz w Watykanie dla papieża Jana Pawła II. Nagrała 20 płyt i zrealizowała wiele programów radiowych i telewizyjnych w różnych krajach. Występowała również w zespołach: The New York Harp Duo i The Slavic Arts Ensamble. Przez pięć lat pełniła funkcję dyrektora muzycznego w The Slavic-American Cultural Association w Nowym Jorku. Jesienią 1991 roku wróciła do Europy. W latach 1993-95 grała pierwszą harfę w Statni Opera Praha, występując również z koncertami solowymi w stolicy Czech i w Polsce. Od momentu osiedlenia się w Cieszynie koncertowała jako solistka z wieloma orkiestrami symfonicznymi i kameralnymi, jako kameralistka w duecie z fletem i sopranem oraz występowała z recitalami solowymi. W 2000 roku odbyła tourne koncertowe po Włoszech. Od 2001 roku prowadzi klasę harfy w Państwowej Szkole Muzycznej w Bielsku Białej. 
"Gdyby święty Paweł żył dzisiaj płonąłby podwójnym płomieniem, gorliwością dla Boga i Chrystusa oraz dla ludzi wszystkich krajów. Aby go słyszano, wszedłby na najwyższe katedry i przekazywałby swoje słowo za pomocą aktualnie dostępnych środków: poprzez prasę, kino, radio, telewizję. Jego nauka nie byłaby chłodna i abstrakcyjna. Kiedy gdzieś się pojawiał, to nie tylko po to, aby wygłosić jednorazową naukę, lecz aby zostać i formować: kształtować umysły, przekonywać, nawracać, jednoczyć z Chrystusem, wprowadzać w pełnię chrześcijańskiego życia. Nie wyjeżdżał, dopóki nie miał wewnętrznej pewności, że jego duchowi synowie i córki wytrwają. Pozostawiał prezbiterów, aby kontynuowali jego dzieło; wracał potem często ze swoim słowem lub pismem; łączył się z nimi duchowo, modlił się za nich, czekał na wiadomości. Święty Paweł łączył w sobie świętość i apostolstwo. Kochał naprawdę Jezusa Chrystusa: Kto odłączy mnie od miłości Chrystusa? Nic. Ani życie, ani śmierć. Gdy zakończył w życiu służbę Chrystusowi, poszedł odważnie na śmierć męczeńską, pochylając głowę przed mieczem. Ani życie, ani śmierć nie oddzieli mnie od Chrystusa! Zanim złożył Mistrzowi ostatnie świadectwo, ofiarował Mu całe swoje życie apostolskie". 
 Ten artykuł pochodzi ze strony: http://www.pawelbielsko.pl |