Wielki Post 2019

6 marca rozpoczęliśmy okres Wielkiego Postu. Jest to czas poprzedzający i przygotowujący obchodzenie Paschy. Jest to czas słuchania słowa Bożego i czas nawrócenia, przygotowania do chrztu i obchodzenia jego pamiątki, czas pojednania z Bogiem i braćmi, częstego uciekania się do „broni pokuty chrześcijańskiej”, tzn. do modlitwy, postu i jałmużny (por. Mt 6, 1-6. 16-18).


 
Okres Wielkiego Postu jest czasem, w którym nie przyozdabia się ołtarzy kwiatami. Wiąże się to z pokutnym charakterem rozpoczętych w Popielec dni i jest znakiem smutku, w którym zatapia się Kościół – grzeszna (choć święta) Oblubienica Chrystusa. W naszym kościele przed ołtarzem (w miejscu zwykle ustawionych kwiatów) możemy zauważyć nietypową dekorację. Jej elementy mają swoje znaczenie, które (jeśli je odkryjemy), pomoże nam zrozumieć czym jest trwający Wielki Post.
Przed ołtarzem, jako znaku Jezusa Chrystusa (taka jest bowiem wymowa tego kamiennego bloku w kształcie stołu), mamy wyobrażenie pustyni. To Chrystus na pustyni spędził 40 dni. Dobrze wiemy, że pustynia jest miejscem, w którym ciężko odnaleźć oznaki życia, stąd w naszej dekoracji dostrzec można wysuszone trawy i gałęzie drzew – to znaki naszej duchowej śmierci i tęsknoty za zbawieniem. Na uwagę zasługuje roślina zwana różą jerychońską lub zmartwchwstanką. To nasz znak nadziei. Pozornie wygląda na suchy i martwy krzaczek, ale gdy na kilkadziesiąt minut dostanie dostęp do wody, zazieleni się! Będziemy świadkami tego zjawiska w czwartą niedzielę Wielkiego Postu (Laetare!, czyli radości). O tlących się, mimo wszystko, iskierkach życia przypomina nam kaktus, który z racji niewygórowanych oczekiwań od środowiska staje się dla nas niezłym motywatorem do podjęcia wytężonej pracy nad sobą przez praktykę postu. Pośród wyobrażenia pustyni zostały zamieszczone narzędzia dane nam przez Jezusa do porządkowania naszych najważniejszych relacji:
MODLITWA (Pismo św.)
POST (chleb i koszyk na deklaracje abstynenckie)
JAŁMUŻNA (puste naczynie na dobre uczynki)

     

• Okres Wielkiego Postu służy przygotowaniu do obchodu Paschy przez wspomnienie przyjętego chrztu i pełnienie pokuty. Okres wielkiego postu trwa od Środy Popielcowej do Triduum Paschalnego. Od początku Wielkiego Postu do Wigilii Paschalnej nie mówi się Alleluja.
• Środa Popielcowa i dni Wielkiego Tygodnia, od Wielkiego Poniedziałku do Wielkiego Czwartku włącznie, mają pierwszeństwo przed innymi dniami liturgicznymi.
• W Mszach wielkopostnych opuszcza się hymn Chwała na wysokości, ale odmawia się go w uroczystości i święta przypadające w tym okresie.
• Ołtarzy nie zdobi się kwiatami, organów używa się jedynie do podtrzymania śpiewu.

• Wstrzemięźliwość według prawa powszechnego oznacza zakaz spożywania mięsa. Zakaz spożywania mięsa nie wyklucza stosowania rozmaitych przypraw, nawet z tłuszczu zwierzęcego. Wstrzemięźliwość należy zachować we wszystkie piątki całego roku, chyba, że w danym dniu przypada jakaś uroczystość (trzeba mieć na uwadze wszystkie uroczystości, chociaż nie stanowią święta nakazanego). Prawem wstrzemięźliwości są związane osoby, które ukończyły 14 rok życia (aż do śmierci).
• Obowiązek postu przewiduje tylko jeden posiłek do syta w ciągu dnia, lecz nie zabrania przyjmowania jakiegoś posiłku (nie do syta) rano i wieczorem, z zachowaniem jednak, co do ilości i jakości pokarmów, zatwierdzonego miejscowego zwyczaju. Prawem postu są związane osoby pełnoletnie (a więc od ukończenia 18 roku życia), aż do rozpoczęcia 60 roku życia. Wstrzemięźliwość i post (łącznie) obowiązują w Środę Popielcową oraz Piątek Męki i Śmierci Pana naszego Jezusa Chrystusa. Duszpasterze oraz rodzice winni zatroszczyć się o to, ażeby również ci, którzy z racji młodszego wieku nie związani jeszcze prawem postu i wstrzemięźliwości, byli wprowadzani w autentyczny duch pokuty (KPK, kan. 1251-52).

1. Kodeks Prawa Kanonicznego (kan. 992) i Katechizm Kościoła Katolickiego (n. 1471) definiują odpust następująco: "Odpust jest to darowanie przed Bogiem kary doczesnej za grzechy, zgładzone już co do winy. Dostępuje go chrześcijanin odpowiednio usposobiony i pod pewnymi, określonymi warunkami, za pośrednictwem Kościoła, który jako szafarz owoców odkupienia rozdaje i prawomocnie przydziela zadośćuczynienie ze skarbca zasług Chrystusa i świętych".
2. Ogólnie rzecz biorąc, uzyskanie odpustów wymaga spełnienia określonych warunków (por. niżej n. 3-4) i wykonania określonych dzieł.
3. Aby uzyskać odpust zupełny lub częściowy, wierny powinien być - przynajmniej przed wykonaniem ostatnich czynności związanych z dziełem odpustowym - w stanie łaski uświęcającej.
4. Odpust zupełny można uzyskać tylko jeden raz dziennie. Aby go jednak otrzymać, wierny musi być w stanie łaski uświęcającej, a ponadto powinien:
   • wzbudzić w sobie wewnętrzną postawę całkowitego oderwania od grzechu, także powszedniego;
   • wyznać grzechy, przystępując do spowiedzi sakramentalnej;
   • przyjąć Komunię św. (oczywiście lepiej jest uczynić to uczestnicząc we Mszy św.; jednakże dla uzyskania odpustu wymagane jest tylko przyjęcie Komunii św.);
   • pomodlić się zgodnie z intencjami Ojca Świętego.
5. Wskazane jest, ale nie konieczne, aby przystąpić do spowiedzi sakramentalnej, a zwłaszcza do Komunii św. i pomodlić się w intencjach papieskich w tym samym dniu, w którym dokonuje się dzieła związanego z odpustem; wystarczy jednak, jeśli dopełni się tych pobożnych obrzędów i modlitw w okresie kilkunastu (ok. 20) dni przed lub po dziele odpustowym. Wybór modlitwy do odmówienia w intencjach papieskich pozostawia się wiernym, ale zaleca się "Ojcze nasz" i "Zdrowaś Maryjo". Dla uzyskania kilku odpustów zupełnych wystarczy jedna spowiedź sakramentalna, ale dla każdego z osobna wymagana jest Komunia św. i modlitwa w intencjach papieskich.
6. Odpusty można zawsze uzyskać dla samego siebie lub dla dusz osób zmarłych, nie można natomiast uzyskać ich dla innych osób żyjących na ziemi.
   
   Ten artykuł pochodzi ze strony:
   http://www.pawelbielsko.pl